Onlangs werd het Pukulan Curriculum schematisch opgezet en vervolgens binnen de pagina van Pukulan Kemayoran gepubliceerd. We dachten eerst dat het Pukulan Kemayoran één van de Pencak Silat stijlen was maar Guru Louis Bosman hielp ons uit de droom: het Pukulan is een zelfstandige krijgskunst.
Het feit dat veel Pencak Silat stijlen het woord ‘Pukulan’ aan hun stijlnaam toevoegen doet daar verder niets aan af, zij geven daarmee aan dat hun stijl een vechtvariant of zelfverdedigingvariant binnen het Pencak Silat is, tenminste dat heb ik me laten vertellen.
Om de daad bij het woord te voegen nodigden de Pukulan leraren Louis Bosman en Patrick Joosten twee NFK bestuursleden uit om in Landgraaf te Limburg al het moois eens, tijdens een examen, te komen aanschouwen. De vooraf beloofde Limburgse vlaai gaf natuurlijk de onmiddellijke doorslag en zo geschiedde het dat twee bestuursleden voor dag en dauw afreisden, windhozen en moessons trotseerden om in het verre Landgraaf enigszins verwaaid ‘acte de présence’ te geven. Daar aangekomen bleken ook de Setia Hati leraren Louis Fraanje en Dave Brouwer respectievelijk uit Lelystad en Amsterdam te zijn aangewaaid. Als onafhankelijke examinatoren waren de Limburgse leraren Henk Schaap (Kung fu/Kuntao) en Richard Alexander (Pencak Silat) genodigd.
Op Wikipedia is het al te lezen: “Pukulan wordt gezien als een van de hardste vechtsporten die er bestaan” en dat past naadloos op wat er die middag te zien was. Na een intensieve warming up werd een keur aan technieken, gewapend en ongewapend, door de jonge kandidaten ten beste gegeven. Tussen de onderdelen door werd door Guru Louis Bosman op voortreffelijke wijze uitleg gegeven over diverse Pukulan bestanddelen zodat de buitenstaanders ook de nodige achtergrondinformatie kregen. Leraar Patrick Joosten deed precies wat je van hem verwacht, hij was constant met de leerlingen in de weer en gaf waar nodig met veel bezieling net dat extra stukje motivatie om de kandidaten een top examen af te laten leggen.
Het is altijd moeilijk om een systeem te beschrijven, een systeem zien uitvoeren blijf de beste methodiek om een indruk te krijgen, maar laten we met trefwoorden toch een indruk van het geheel geven. Het geheel was uiterst dynamisch, in een hoog tempo werden aanvallen met korte krachtige verdedigingen en tegenaanvallen gepareerd. Er werd getoucheerd al is dat een ‘understatement’, het is echt de bedoeling dat je ‘raakt’ en dat gebeurde dan ook consequent. Het geheel is een harde, ongepolitoerde gevechtsstijl die effectief en efficiënt in bewegingen en technieken is.
Bij de gewapende technieken werden de stok, het kapmes, de drietand en het houten zwaard gehanteerd. In het gewapende spargedeelte werden kandidaten met verschillende wapens tegenover elkaar gezet en ging het er fel aan toe, vanzelfsprekend werd hier niet ‘getoucheerd’ al scheelde het vaak maar weinig. Het ongewapende spargedeelte ging met de bokshandschoenen en hier werden beheerste maar desalniettemin soms rake klappen uitgedeeld. Al met al een hoog adrenaline gehalte gekoppeld aan een no-nonsense vechtstijl. Proficiat leraren Pukulan! Jullie gasten hebben er zichtbaar van genoten.
Tot slot de uitslag van het examen. Momo, Borre, Rik, Maikel en Vince kregen hun welverdiende diploma, ze hebben er deze middag dan ook keihard voor moeten knokken. Alle hulde mannen, heel goed gedaan! En om toch nog een kleine verrassing aan het geheel toe te voegen bood de voorzitter NFK aan een duidelijk verbouwereerde Guru Louis Bosman het allereerste, net van de ontwerptafel afgekomen, certificaat Pukulan aan. Een erkenning voor zijn leven in dienst van deze prachtige vechtkunst en een erkenning voor het Pukulan zelf. Louis van harte gefeliciteerd en draag jullie kostbare gedachtegoed vooral verder uit, het systeem verdient het. Vriend Patrick zat natuurlijk in het complot en het heeft hem de grootste moeite gekost om het geheim te houden, hij heeft geen nagels meer over en het zweet staat hem nog op het voorhoofd, bedankt Patrick! Leuk voor Louis dat ook dochter Samantha toevallig net over was uit Frankrijk om samen met moeder Sonja naar al dit moois te kijken.
Na afloop nog naar het wokrestaurant in Duitsland, dat lijkt ver maar als je in Landgraaf een paar stappen zet is het haast onmogelijk om niet in Duitsland te geraken. Aldaar een uiterst gezellig samenzijn onder het genot van exquise dranken en spijzen, het plaatste nog een kroontje op een toch al geweldige dag te gast bij onze Limburgse vrinden.
O ja…en niet te vergeten de zelfgemaakte Limburgse vlaai was weer onovertroffen, dank Myriam Joosten!
