Nu zijn ooievaars een alledaags verschijnsel in Den Haag. Je ziet ze in alle soorten en maten, soms groen-geel gespoten maar altijd op één poot met de (grote) bek wagenwijd opengesperd en afhankelijk van seizoen en vangstquota, een paling er in. Een ooievaar met een zwarte band om, is echter zelfs voor standaard buitensporige Haagse begrippen een volstrekte nouveauté. Bij nadere beschouwing bleek het beest ook de rode zon op de vleugels te hebben zodat alles er op wees dat het van Japanse origine was.
Uit de volmaakte duikvlucht konden we voorts opmaken dat het hier om een heuse Zero-fighter moest gaan die een pakketje bij een Haagse familie aan het bezorgen was. Nieuwsgierig geworden door deze opmerkelijke verschijnselen besloten we tot verdere verkenning over te gaan. In de directe omgeving van Lu Gia Jen vroegen we aan een lokale bewoner naar de Ooievaar. Het duurde enige tijd voordat de man het begreep omdat ooievaars in de spreektaal hier met ‘Règah’ aangeduid worden, na deze Haagse spraakverwarring wees hij in de verte en ja daar zat het beest amechtig op een muurtje.
De vlucht was hem zwaar gevallen dat zag je zo. “Goede vlucht gehad?”(良いフライトですか?); vroeg ik nog in mijn beste ‘Japannees’, het beest knikte het hoofd naar achter en lispelde met de tong half uit de bek: “praat me er niet over, het was een ‘gi’ (Jiu Jitsu jasje) klein model, made in Nippon, een spoed bestelling, heb me gek gevlogen!”.
Het uitgeputte beest was nog niet uitgesproken of allerhande wilde kreten (Kiai) kwamen uit het huis en door het raam konden we nog net een verwilderde Jiu Jutsuka een achterwaartse ‘mae tobi geri’ zien maken met dubbele salto eindigend in een spagaat. Klaarblijkelijk een Jiu Jitsu meester van zeldzaam hoog niveau. Een klein baby’tje stond er bij in het Japans te tellen, “ichi…ni…sandèrrr…” en gaf op een onbewaakt moment ook nog even een ’empi uchi’ ten beste die de meester ternauwernood wist te pareren. Jong talent, dat zag je zo.
Inmiddels waren alle buurvrouwen uitgelopen en juichten de kleine meid vanaf de straat toe: “komp op mèsie geif um un knal!” Een wat chiquere dame kreeg het duidelijk te kwaad: “Arme mevrouw Lara, ze had al zoveel uit te staan met die ene vechtsporter, heeft ze er nog een kleine krijgster bij…”. We zijn de volksoploop maar ontvlucht en zijn thuis aangekomen direct aan de saké gegaan, want als er iets te vieren valt…
Rest ons tot slot de felicitaties van bestuur en leden NFK voor de familie Martens. Van harte gefeliciteerd Lara en Sander met de geboorte van Elin Emelie en voor de toekomst: heel veel geluk en voorspoed in goede gezondheid!
PS 1: we hebben Elin natuurlijk alvast lid gemaakt, het bewijs lidmaatschap kunnen jullie binnenkort per post verwachten, de rekening kan nog ‘effe’ duren… 😉
PS 2: we hebben voor jou, Sander, een (digitale) kleurplaat bijgesloten, zodat je na al dat meepuffen een beetje tot rust kan komen…
