Na ampele overwegingen is de ‘Stijlgroep Straatvechten’ er toch niet gekomen. Het was naar verwachting een eclatant succes gebleken en de toeloop was niet te stuiten geweest. De wat bedaardere grootmeesters in ons midden zagen het echter niet zitten. Stelt u zich eens voor: Kata 4 met baksteen links en hand fijn zand rechts, kata 5 met dubbele fietsketting… en afgeslepen uitschuifbare fietspomp op de rug gevechtsklaar.
Alleen al het aantal geïmproviseerde wapens zou niet aan te slepen zijn en de tatami zou door het overenthousiast gepeupel na een middagje knokken aan flarden zijn! Kortom het leek financieel organisatorisch geen haalbare kaart en wij hebben deze unieke kans voorbij laten gaan. Dit natuurlijk tot grote vreugde van de Ninja krijgers die er in georganiseerd verband nu wel rustig op los gooien en een belangrijke concurrent minder hebben.
Geboren in augustus 1945 kijken we nu 70 jaar later een beetje terug in de tijd. Hij kwam uit een volkswijk uit Breda, straatvechten hoorde daar gewoon bij, je moest je mannetje staan. Maar ook in het leven van een jonge ‘straatvechter’ gebeuren er onvoorziene dingen waarin de lessen van de straat tekort schieten en knokken geen oplossing biedt. We spreken over de beginjaren 60, hij ontmoette een wonderschoon Indisch meisje en die was helemaal niet gediend van al die ‘macho’ praktijken. Tja wat moet je dan als ‘vrije vechter’? Je leven beteren natuurlijk en gelukkig kon dat vechten nog wel maar dan heel anders. In 1964 begon hij met Kempo leren bij Ferry Yap en Karel van der Werff; (zelf)discipline, leren, trainen & trainen & trainen, bescheiden zijn en daarna pas knokken, de mores was duidelijk. In 1965 er even tussenuit voor de diensttijd en daarna weer verder met meisje en Kempo, in die volgorde natuurlijk.
In 1972 begon hij zijn eigen school maar bleef natuurlijk wel trainen bij zijn leraren. Hij had in 1985 zijn 4e Dan graad al te pakken toen hij besloot om ook bij de eminente Sifu Meijers te gaan trainen. Voor de meesten is het volstrekt voldoende om een specifieke Dangraad één keer te halen, je moet er toch niet aan denken dat je twee keer dezelfde Dan graad moet behalen, de gedachte alleen al is uitputtend! Voor hem echter niet, vanaf dat moment behaalde hij een reeks Dan graden twee keer, één keer bij Karel van der Werff en één keer bij Sifu Meijers… over enthousiasme gesproken, het moet toch niet gekker worden zou je denken.
Naarmate de jaren vorderden ging hij bij Sifu Meijers ook het Tao Chi bestuderen en behaalde daarin ook zijn meester graden. Na een ingrijpende bypass operatie in 2005 wel een stapje terugdoen maar niet teveel natuurlijk. Nog steeds is hij actief zowel in het Kempo als in het Tai Chi en in de afgelopen twee jaar ook in het Katori Shinto Ryu. Wel heeft hij er wat lesgeven betreft in de loop der jaren de nodige steun bij gekregen door zijn zoon Martin die als ‘aardje naar zijn vaartje’ met dezelfde geestdrift de Martial Arts omhelst.
U bent nu mogelijk nieuwsgierig geworden over wie wij het hebben? Sifu Gijs van Genderen natuurlijk, hij werd onlangs door Sifu Meijers geheel onverwacht bevorderd tot 8e Dan Shaolin Kempo, een prestatie van groot formaat; Sifu Meijers vond het onderhand wel tijd worden. Sifu Gijs blijft er heel gewoon onder: “Ach ik heb niet zoveel op met die mensen die leraar zijn heel erg belangrijk vinden. Ik heb het meeste geleerd van mijn leerlingen, misschien had ik hen wel moeten betalen… maar niet doorvertellen natuurlijk…stel je voor dat geld is niet aan te slepen!
Tot op de dag van vandaag actief, Sifu Gijs van Genderen, 8e Dan, met een kleine maar heel fijne groep enthousiaste leerlingen in Breda, maar bovenal met beide benen op de grond. Van sympathieke volksjongen tot een even sympathieke Sifu, het kan gewoon zo gaan in het bestaan; er is toekomst voor straatvechters, maar je moet er wel heel wat voor doen. En wat het meisje aangaat zit het denken we ook wel snor, van harte gefeliciteerd Gijs met deze geweldige prestatie!
