Technische Commissie en examinatoren
Scholen binnen de NFK
Jita Kyoei (Nijmegen), www.jitakyoei.org
Voor andere beoefening van deze prachtige sport verwijzen wij u naar “De Nederlandse Kendo Renmei”.
Kendō (Japans: ken, zwaard; do, manier, kunst; De Weg van het Zwaard) is een Japanse zwaardvechtkunst die in de 16e eeuw is ontwikkeld om een groot aantal verschillende technieken te verenigen. Het moderne Kendo is echter pas in de tweede helft van de 20e eeuw ontwikkeld. Een beoefenaar van de sport wordt Kendoka genoemd.
Sinds 1975 wordt het concept van Kendo als volgt verwoord: “het disciplineren van het menselijk karakter door het toepassen van de principes van Katana”. Kendo is dus oefening in zelfdiscipline terwijl Kenjutsu daarentegen een echte gevechtstechniek is. Kendo is de moderne sportvariant van het Kenjutsu.
Kendo komt voor uit de samoeraitraditie van het feodale Japan en gelijkt daarin met aanverwante budodisciplines als Iaido en Jodo. Evenals Judo, Karate, Aikido etc. behoort Kendo tot het Budo. Vooral in Japan, de Verenigde Staten, Duitsland en Frankrijk wordt de sport beoefend. Ook buiten Japan heeft Kendo grote bekendheid gekregen. In Nederland wordt Kendo al ruim 25 jaar beoefend en zijn er in de meeste grote steden wel dojo te vinden.
Kendo wordt onderwezen met “zwaarden” gemaakt van gespleten bamboe, (shinai) geheten. De beoefenaar (kendoka) draagt een uitgebreid beschermend harnas (Bogu). Bij het kenjutsu en ‘kendo kata’ worden boken (houten zwaarden) en katana (stalen zwaarden) gebruikt. In het moderne kendo zijn twee soorten aanvallen: slagen en stoten. Slagen zijn alleen toegestaan op bepaalde delen van het lichaam: de bovenkant en slapen van het hoofd, de rechter- en linkerzijde van het lichaam en de polsen. Stoten mogen alleen op de keel zijn gericht; of op de bovenkant van de borstplaat, bij wijze van verdediging, of om de tegenstander weg te stoten om daarna naar bijvoorbeeld het hoofd aan te vallen. Aangezien een verkeerd geplaatste stoot op de keel verwondingen kan veroorzaken wordt deze techniek op beginnerniveau veelal niet toegepast en pas later geïntroduceerd.
Bij wedstrijden worden alleen punten toegekend wanneer de aanvallen goed, gecontroleerd en vastberaden worden uitgevoerd. Ook moet de aanvaller met een (Japanse) kreet (kiai) aangeven welk lichaamsdeel hij aanvalt. Wanneer bijvoorbeeld het doel het hoofd van de tegenstander is, moet de kreet “men” worden geslaakt. Bij een aanval op de pols moet “kote” geroepen worden Een aanval op de romp gaat vergezeld met do en bij een stoot op de keel van de tegenstander moet “tsuki” geroepen worden. Winnaar is degene die als eerste twee punten (ippon) scoort.
Bron teksten: naar Wikipedia (door gs)
